De twee peilers van rouw

Rouw is een menselijke ervaring die ons allemaal op een bepaald moment in ons leven treft. Het kan het gevolg zijn van het verlies van een geliefde, een relatie, gezondheid, een baan, of zelfs een dierbaar huisdier. Het proces van rouw is complex en kan voor iedereen verschillend zijn. In dit blogartikel richten we ons op de twee peilers van rouw waar wij veel mee werken: de herstel- en verlieskant. Deze twee gaan hand-in-hand, wisselen elkaar af en helpen ons uiteindelijk weer om het leven weer op te pakken.

De verlieskant

Als we het hebben over de verlieskant, dan hebben we het over actief bezig zijn met het verlies. Het gaat over de pijn, verdriet, boosheid en andere emoties toelaten die daar bij horen. Accepteren van de realiteit van het verlies. Stilstaan bij wie of wat er niet meer is. Vooral in de beginfase van rouw is deze kant vaak overheersend. Toch hoeft het niet constant aanwezig te zijn. Het komt en gaat.
Dit proces van rouwen is ontzettend belangrijk omdat het mensen de kans geeft om hun emoties te uiten en te verwerken. Het helpt hen om de betekenis van het verlies te begrijpen en zich aan te passen aan een wereld zonder de persoon of het object dat verloren is gegaan.

De herstelkant

De herstelkant gaat over het doorgaan met leven, het aanpassen aan een leven zonder de persoon of datgene dat verloren is gegaan. In deze fase proberen mensen hun dagelijkse activiteiten en routines te hervatten en een nieuw evenwicht te vinden in hun leven. Het herstel-georiënteerde rouwproces gaat niet over het vergeten van het verlies, maar eerder over het leren omgaan met het verlies op een manier die je in staat stelt om verder te gaan.

Dit proces gaat over het vinden van nieuwe betekenis en doelen in het leven. Vaak ga je nadenken over wie je bent en wat je wilt in het leven. En wie er met je mee mogen lopen op jouw levenspad.
Ook dit gedeelte komt en gaat. Het verloopt niet rechtlijnig.

Van nature

Vaak zijn mensen van nature geneigd om ofwel juist bezig te zijn met de herstelkant, of juist met de verlieskant. En dat is allemaal prima, zeker in het begin. Als er na een tijdje echter alleen maar aandacht is voor een van beide kanten, kan je rouwproces wel eens in de knel komen. Als je bijvoorbeeld geleerd hebt dat je “de schouders eronder moet zetten en door moet gaan”, kan de valkuil zijn dat je je verdriet en gemis niet de aandacht geeft die het nodig heeft. Dat kan op een later moment dan alsnog de kop opsteken als je het allerminst verwacht. Aan de andere kant, als je compleet opgaat in het verlies en je je er niet meer toe kunt zetten om wat dan ook te doen, wordt het lastig om uit dat dal te klimmen en je leven weer op te pakken.

Balans

Wat daarom belangrijk is, is dat er een bepaalde balans ontstaat, tussen het stilstaan bij het verlies en het doorgaan met leven. En hoe die balans eruitziet, dat is voor iedereen verschillend. En dat verandert ook door de tijd heen. We zien rouw ook wel eens als een reis in een roeiboot. Als je maar met 1 roeispaan roeit, ga je rondjes draaien. Je komt niet vooruit. Roei je alleen met de andere spaan, hetzelfde verhaal. Als je beide roeispanen gebruikt, kom je in ieder geval vooruit. Je gaat misschien van links naar rechts, het tempo kan heel wisselend zijn, maar je komt weer in beweging en je kunt verder op jouw ‘rivier van het leven'. Als je juist heel herstelgericht bent, kun je extra aandacht besteden aan de verlieskant. Je kunt hierbij denken aan het ophalen van herinneringen. Luisteren naar bepaalde muziek. Ben je juist heel verliesgericht ingesteld, kun je denken aan grote dingen zoals weer aan het werk gaan, maar vooral ook aan iets heel kleins als weer boodschappen gaan doen of een wandelingetje maken.

Loop je vast in jouw rouwproces en weet je niet wat je hierin nodig hebt? Maak eens een afspraak met ons zodat we met je kunnen onderzoeken hoe jouw rouwproces voor jou werkt. En wat jij kunt doen om, hoe moeilijk ook, de draad weer op te pakken of juist stil te staan.