Praten over de dood hoort bij het leven

Van praten over de dood, ga je niet dood. En toch lijkt het of de dood ons angst inboezemt. Het confronteert ons met de eindigheid van het leven. Dat maakt dat het soms lastiger bespreekbaar is. Toch kan praten over de dood ook veel rust geven.
SIRE heeft onlangs een campagne gemaakt om mensen hier meer bewust van te maken.

Voor een overlijden

Te weten wat iemands wensen zijn na zijn of haar sterven, kan de nabestaanden veel rust geven. Na een overlijden zijn er immers zoveel zaken om over na te denken en besluiten over te nemen, dat het heel fijn is als een aantal zaken al duidelijk zijn. Uitvaartondernemers met wie wij samenwerken geven aan dat het goed zou zijn om een aantal zaken van elkaar te weten:
- wil je begraven worden of gecremeerd?
- bij crematie: wat wil je dat er met de as gebeurt?
- zijn er speciale wensen rondom het afscheid?
Vaak komt dit pas ter sprake tijdens een sterfbed, soms komt het helemaal niet op tafel. En wat als er je er plotseling voor komt te staan? Hoe mooi is het als je het hier 'gewoon een keer' met elkaar over kunt hebben. En dat je met elkaar afspreekt het er over 5 jaar nog eens bij te pakken of het nog klopt, en over 10 jaar weer.

Na een overlijden

Als iemand overleden is, is het voor de nabestaanden meestal heel fijn om de overledene te blijven noemen. Dat hij er nog steeds bij hoort, ook als is hij niet meer lijfelijk aanwezig maar in gedachten. De band die je met iemand hebt, is immers niet ineens weg.
Omstanders vinden het nogal eens lastig om de overledene ter sprake te brengen, omdat ze bang zijn dat iemand dan verdrietig wordt bijvoorbeeld. Of omdat ze het gevoel hebben dat ze heel zinnige dingen moeten zeggen. Daarom kiezen mensen er vaak voor om helemaal niks te zeggen of met een boog om iemand heen te lopen. Dit zorgt ervoor dat nabestaanden zich soms heel eenzaam voelen in hun verdriet, of het gevoel hebben dat hun verdriet en gemis er niet toe doet.
Weet dat je niet veel hoeft te zeggen. Benoemen dat je niet weet wat je moet zeggen, doet al heel veel goeds.

Een waardevol gesprek

Ook al vind je het lastig, een gesprek over de dood kan heel waardevol zijn. Het besef dat het leven niet oneindig is, kan er voor zorgen dat je samen mooie herinneringen ophaalt. Of juist bewust nieuwe herinneringen gaat maken.
Het hoeft geen zwaar en lang gesprek te zijn. En het mag daarna gerust weer over iets vrolijks of iets anders gaan.
Door het taboe op praten over dood en rouw te doorbreken, zorg je ervoor dat dingen makkelijker bespreekbaar worden op het moment dat er wat aan de hand is en het erover moet gaan.

Hoe ga jij om met de dood? Denk je er wel eens over na hoe jij het voor jezelf geregeld wilt hebben? Of voor de mensen om je heen? Maak je het wel eens bespreekbaar?
Vind je het lastig om hiermee om te gaan en zou je hier ondersteuning bij willen, neem dan gerust contact met ons op.