Boekrecensie: Van harte gecondoleerd (van Ameline Ansu).

Jong en verder zonder ouder(s)

Onlangs las ik het boek 'Van harte gecondoleerd' van Ameline Ansu, een boek over rouwverwerking. Ik moet zeggen dat de titel me intrigeerde. Het is dan wel een officiële Nederlandse term, maar de woorden van harte associëren we vaak met iets vrolijks. Hoe moeilijk is het om het juiste te zeggen, om over te brengen wat je gevoel is. En gecondoleerd is iets wat we menen uit de grond van ons hart. Dus eigenlijk vind ik het een mooie, passende term.

Mijn ervaring:

'Van harte gecondoleerd' is een fijn geschreven, toegankelijk boek. Het geeft een inkijkje in de emotionele rollercoaster waar je als jongvolwassene in terecht komt als een van je ouders overlijdt. Doordat er meerdere mensen aan het woord zijn in het boek, komen de verschillende manieren van rouwen mooi naar voren. Er is immers geen unanieme manier van rouwen. Iedereen doet dat op zijn eigen manier. De omstandigheden waarin je zit, zijn hierin enorm bepalend. Of je bijvoorbeeld fijne mensen om je heen hebt die er voor je zijn. En zelfs als dat zo is, kan het enorm eenzaam voelen. Dit wordt goed uitgelicht.

Naast de ervaringsverhalen geeft Ansu in het boek ook tips voor hoe je met bepaalde zaken om kunt gaan, zowel voor praktische zaken als op emotioneel vlak. Niet alleen voor mensen in rouw, maar ook voor omstanders. Dat maakt het boek ook een aanrader voor mensen die zelf niet iemand verloren zijn, maar wel iemand kennen die een ouder is verloren.

Achterkant van het boek:

Hoe ga je om met het verlies van een ouder als je zelf nog niet zo lang op eigen benen staat? Van harte gecondoleerd geeft een beeld van hoe leeftijdgenoten dat doen. Je leest de ervaringen van mensen van wie de vader, moeder of allebei de ouders zijn overleden.
Ameline sprak met meer dan twintig van hen over rouwverwerking en zes daarvan, inclusief zijzelf, staan centraal in het boek. Het zijn verhalen van mensen uit grote en kleine gezinnen, van wie de ouders door (erfelijke) ziekte, na een ongeval of door zelfdoding zijn overleden. Sommigen stonden ineens aan het roer van het huishouden, de een kreeg een burn-out en de ander heeft nooit ergens last van gehad. Juist de diversiteit aan ervaringen maakt dit een handleiding met voor ieder wat wils, met antwoorden op lastige vragen als: "Hoe verklaar je het gat op je cv?', "Wat doe je als partner?' en de dooddoener tijdens een eerste date: "Wat doen je ouders?'.
• Een boek over rouw voor jongvolwassenen, stuurloze twintigers én begin dertigers
• Ervaringsverhalen en praktische tips
• Als je zelf verdriet hebt, maar zeker ook als je iemand met verdriet wil helpen

Achtergrond van de schrijfster

Ameline Ansu (1987) is socioloog en studeerde journalistiek. Ze wil de dood beter bespreekbaar maken in Nederland: het mag allemaal wel een tandje luchtiger. Ze was mantelzorger voor haar moeder totdat zij in 2010 overleed; Ameline was toen 23. Haar vader stierf een paar jaar later plotseling tijdens de ebola-uitbraak in Sierra Leone. Ze nam een van de laatste vliegtuigen naar Freetown om hem te begraven. Ameline woont in Rotterdam en werkt op verschillende plekken binnen de Rijksoverheid.

Een interview met Ameline Ansu

Wil je meer weten over de schrijfster? Als je klikt op deze link, ga je naar een interview van De Nieuwe Wereld, waarin Marthe van Rijn in gesprek is met Ameline Ansu over rouw en haar boek. “Praten over rouw hoeft niet zo heel zwaarmoedig te zijn.”