Boekrecensie: Je bent jong en je rouwt wat (van Lisanne van Sadelhoff).

Wat heeft iemand in rouw nodig van zijn omgeving?

Soms grijpt een boek je of het zet je aan het denken. Gisteren heb ik het boek “Je bent jong en je rouwt wat” uitgelezen en dit heeft mij opnieuw aan het denken gezet. Hoe ga ik privé om met mensen in rouw? Doe ik wel genoeg? Ben ik er wel genoeg voor hen? Hoe ingewikkeld is het soms om het juiste te doen en te zeggen. En dan ben ik echt niet bang om het gesprek aan te gaan. Maar ik weet ook hoe gevoelig het kan liggen. Dat zie ik mooi terug in het boek van Lisanne van Sadelhoff. Ze beschrijft haar rouwproces na het overlijden van haar moeder. Wat haar helpt (heel veel begrip en geduld van haar omgeving) en wat haar zeker niet helpt (dat niemand er naar vraagt). Haar worsteling met haar verdriet en pijn en het verder leven zonder haar moeder. Lisanne dreigt vast te lopen, maar gelukkig durft zij de stap te zetten naar een therapeut. Ook dat traject van rouwbegeleiding komt mooi naar voren in het boek. Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.
Wat ik uit dit boek meeneem is vooral dat het bespreekbaar mag zijn. Vraag ernaar, heb het erover, alles is beter dan zwijgen.
Een boek vol verdriet en rauwe pijn, maar ook met humor en de nodige zelfspot. Echt een aanrader!

Klik hier voor meer informatie over dit boek.